Sztuka ogrodnictwa japońskiego

Sztuka ogrodnictwa japońskiego, znana jako niwaki, to wyrafinowana forma harmonijnego łączenia roślin, kamieni, wody i przestrzeni, która odzwierciedla filozofię zen i estetykę wabi-sabi, czyli piękno w niedoskonałości. Japońskie ogrody, takie jak ogrody zen, ogrody krajobrazowe czy ogrody herbaciane, są zaprojektowane tak, aby wprowadzać obserwatora w stan kontemplacji i wyciszenia. Kluczową rolę odgrywa tutaj minimalizm, symetria i dbałość o detale, gdzie każde drzewo, krzew czy kamień mają swoje znaczenie i miejsce. Charakterystycznym elementem są przycięte drzewa i krzewy, które tworzą abstrakcyjne, niemal rzeźbiarskie formy, a także ścieżki kamienne, które prowadzą zwiedzających przez różne zakątki ogrodu, odkrywając przed nimi kolejne widoki. W ogrodach herbacianych szczególną rolę pełni pawilon herbaciany oraz droga herbaciana, które przygotowują na spotkanie z ceremonią herbacianą. Ogrody japońskie są nie tylko miejscem wypoczynku, ale także manifestacją filozofii i duchowości, które odzwierciedlają głęboki szacunek dla natury i jej cykliczności.